50 jours pour vivre le temps pascal

Là où est la paix Dieu habite

Nederlandse versie hieronder

Ludovic Namurois

« Je vous laisse la paix, je vous donne ma paix. » (Jn 14, 27) 

Nous aimerions parfois faire percevoir d’emblée à nos interlocuteurs la nuance que nous mettons dans l’emploi de certains mots. Malgré sa richesse, la langue française ne le permet pas toujours sans un recours plus ou moins heureux à la périphrase ou autres figures de style. 

Au début de l’Évangile de ce jour, Jésus utilise une répétition qui devrait attirer notre attention sur un déplacement sémantique : la paix qu’il nous laisse n’est peut-être pas de même nature que celle qu’il nous donne. La première expression est une salutation commune. En répétant « je vous donne ma paix », il souligne que ses mots ne sont pas une simple formule de politesse, une phrase convenue, un « bonjour » distrait, mais qu’il est porteur d’une paix différente de celle du monde pour ses disciples. 

La paix que nous donne le Christ, n’a pas grand-chose à voir avec la Pax Romana, imposée par les armes ou consentie au prix d’une soumission politique, culturelle, économique et religieuse. La paix du Christ n’est pas l’absence de guerre. Elle ne coïncide pas parfaitement non plus avec le Shalom biblique qui, étymologiquement, évoque « entièreté », « complétion », « plénitude », « bien-être » … et fait écho au « Royaume de Dieu » 

La paix que nous donne le Christ n’ignore par la croix. Elle ne se conquiert pas. Elle se reçoit, ici et maintenant, dans un monde en proie à la violence et à l’injustice. Elle ne gomme pas la tristesse, la fatigue ou l’angoisse mais les dépasse grâce à l’obscure certitude que, d’une façon ou d’une autre, le mal, la souffrance et la mort n’auront pas le dernier mot.  

C’est cette confiance intérieure, lucide et joyeuse qui, dans le désencombrement du « moi », nous permet de recevoir l’altérité non comme une menace mais comme un don.  

« Que votre cœur ne se trouble pas et ne cède pas à la lâcheté » (TOB, Jn 14, 27)  

 Enfin, la joie que nous donne le Christ ne nous pousse pas à nous enfermer dans une joie extatique mais au contraire, au sein du tumulte du monde et des bourrasques qui agitent nos vies, elle nous invite au service fraternel et au témoignage. 

Seigneur, donne-nous ta paix et soutiens notre courage ! 

Lectures du jour :

  • 1re lect. : Ac 14, 19-28
  • Ps : 144, 10-11, 12-13ab, 21
  • Évangile : Jn 14, 27-31a

De vrede van God

Ludovic Namurois

"Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u" (Joh 14,27).  

Soms willen wij onze gesprekspartners onmiddellijk bewust maken van de nuances in ons taalgebruik. Ondanks zijn rijkdom laat de Franse taal dit niet altijd toe zonder een min of meer gelukkig beroep op omschrijvingen of andere stijlfiguren. 

Aan het begin van het evangelie van vandaag gebruikt Jezus een herhaling die onze aandacht moet vestigen op een semantische verschuiving: de vrede die Hij ons nalaat is misschien niet van dezelfde aard als de vrede die Hij ons geeft. De eerste uitdrukking is een gewone begroeting. Door te herhalen "mijn vrede geef Ik u" maakt Hij duidelijk dat zijn woorden geen eenvoudige beleefdheidsformule zijn, een afgesproken zinnetje, een verstrooid "hallo", maar dat Hij voor zijn leerlingen de drager is van een andere vrede dan die van de wereld. 

De vrede die Christus ons schenkt heeft weinig te maken met de Pax Romana, gewapenderhand opgelegd of aanvaard in ruil voor politieke, culturele, economische en religieuze onderwerping. De vrede van Christus is niet de afwezigheid van oorlog. Die vrede valt ook niet samen met het bijbelse Shalom, dat etymologisch "heelheid", "voltooiing", "volheid", "welzijn" oproept... en een echo is van het "Koninkrijk Gods". 

De vrede die Christus ons geeft, is geen vrede zonder kruis. Ze kan niet veroverd worden. Die vrede wordt ontvangen, hier en nu, in een wereld die geteisterd wordt door geweld en onrechtvaardigheid. Ze wist verdriet, vermoeidheid en angst niet uit, maar overwint ze dankzij de onverklaarbare zekerheid dat kwaad, lijden en dood op de een of andere manier niet het laatste woord zullen hebben.  

Het is dit innerlijk vertrouwen, helder en vreugdevol, dat ons in staat stelt, om ons "ik" opzij te zetten en  het anders-zijn van de ander niet als een bedreiging maar als een geschenk te ontvangen.  

"Laat uw hart niet verontrust of kleinmoedig worden" (Joh 14,27)  

Tenslotte leidt de vreugde die Christus ons schenkt er niet toe dat wij ons overgeven aan een extatische vreugde, maar te midden van het tumult van de wereld en de stormen die ons leven door elkaar schudden , nodigt zij ons uit tot broederlijke dienstbaarheid en tot getuigenis. 

Heer, geef ons uw vrede en steun onze moed!

Lezingen van de dag:

  • Hand.14, 19-28: Tochten van Paulus en Barnabas
  • Joh.14, 27-31a: Mijn vrede geef Ik u

Crédit photo : iStock / Chalabala

0
Shares