Nederlandse versie hieronder

Laurent Mathelot

"Dieu a tellement aimé le monde qu’il a donné son Fils unique, afin que quiconque croit en lui ne se perde pas." 

Le jugement de Dieu est une notion difficile pour certains d’entre nous. Beaucoup n’acceptent pas le regard d’autrui sur leur existence, qu’ils aient eu à souffrir jadis de jugements injustes ou qu’ils aient une piètre image d’eux-mêmes. Et personne n’aime être pris le doigt dans le pot de confiture.  

La notion de jugement est tellement difficile pour certains qu’ils souhaiteraient l’évacuer du christianisme : Dieu ne jugerait finalement pas. Le texte d’aujourd’hui ne dit-il d’ailleurs pas « Dieu a envoyé son Fils dans le monde, non pas pour juger le monde, mais pour que, par lui, le monde soit sauvé » ? Pourtant, si on est attentif, par la suite, en contraste à sa personne – « la lumière est venue dans le monde » – le Christ rend effectivement un jugement. Qu’il ne soit pas venu pour juger, certes, mais jugement il y a.  

On imagine le jugement de Dieu comme si nous étions enfant, monté sur le buffet pour accéder à l’armoire à bonbons et que notre maman survienne tout à coup : « Que fais-tu là ? », comme la désagréable frayeur de celui qui est pris la main dans le sac. Ce n’est pas comme ça que Dieu juge. L’Évangile aujourd’hui nous enseigne que, dès que nous escaladons le buffet et en l’absence de quiconque, nous sommes déjà jugés. Nous sommes déjà jugés par la crainte que nos actes soient mis en lumière. En fait par la voix de notre conscience. Nous sommes jugés par Dieu à travers nous.  

Au soir de notre vie, ce ne sera pas Dieu le juge sévère mais nous-même, qui regretterons n’avoir pas consacré assez de temps à aimer. Dieu, lui, ne pose jamais sur nous que le regard qu’il pose sur le Fils prodigue : prêt à s’attrister sans rien dire de nos égarements ; prêt à jubiler de la moindre de nos conversions. 

Le jugement de Dieu n’est pas un tribunal des flagrants délits. Il est plutôt comme un GPS dont la voix diminuerait à mesure qu’on ne l’écoute plus. « Dieu a tellement aimé le monde qu’il a donné son Fils unique, afin que quiconque croit en lui ne se perde pas. » 

- Fr. Laurent Mathelot OP

Lectures du jour :

• 1re lect. : Ac 5, 17-26
• Ps : 33, 2-3, 4-5, 6-7, 8-9 
• Évangile : Jn 3, 16-21 
  

Op heterdaad betrapt

Laurent Mathelot

Het “oordeel van God” is voor sommigen een moeilijk begrip. Veel mensen hebben het sowieso moeilijk met het oordeel van anderen over hun doen en laten. Misschien omdat ze in het verleden geconfronteerd werden met oneerlijke beoordelingen, misschien omdat ze een laag zelfbeeld hebben.  En niemand wordt graag op heterdaad betrapt.  

Het begrip "oordeel" is voor sommigen zo moeilijk dat zij het in het christendom zouden willen schrappen: God oordeelt toch niet? 

Lezen we vandaag niet: "God heeft zijn Zoon in de wereld gezonden, niet om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door hem zou worden gered"? Maar let op want, ten overstaan van zijn persoon - "het licht is in de wereld gekomen" - velt Christus wel degelijk een oordeel. Dat Hij niet gekomen is om te oordelen is waar, maar er is wel een oordeel. 

Het begrip “Gods oordeel” roept bij sommigen het beeld op van een kind dat op een stoel klimt om bij de snoepkast te komen en moeder plots horen zeggen: "Wat doe jij hier?”. Gods oordeel als het plotse onprettige gevoel dat iemand overvalt als hij op heterdaad betrapt wordt. Maar zo oordeelt God niet. Het evangelie van vandaag leert ons dat wij al geoordeeld worden zodra wij op de stoel klimmen en er niemand in onze buurt is. Want wij worden geoordeeld door de angst dat onze daden aan het licht zullen komen. En dat is de stem van ons geweten. Door die stem oordeelt God over ons. 

Op het einde van ons leven zal het niet God zijn die ons streng beoordeelt, maar wijzelf die spijt zullen hebben dat we niet genoeg hebben lief gehad. God daarentegen kijkt naar ons zoals Hij kijkt naar de verloren zoon: zonder iets te zeggen is Hij bedroefd over onze fouten maar elk klein teken van bekering verheugt Hem. 

God oordeelt  niet zoals een rechtbank.  Gods oordeel is eerder  zoals een gps waarvan het geluid van de stem afneemt naarmate men minder luistert.  

"God had de wereld zo lief dat hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat”. 

- Fr. Larent Mathelot

Lezingen van de dag:

• Hand.5, 17-26: De apostelen uit de gevangenis bevrijd 

• Joh.3, 16-21: Zozeer heeft God de wereld lief gehad

Crédit photo : iStock / studiovespa