Nederlandse versie hieronder
Philippe Cochinaux
"Allez dans le monde entier. Proclamez l’Évangile à toute la création."
Cette proclamation, pour être crédible, se vit d’abord vis-à-vis de nous-mêmes. En effet, comme les disciples du Christ, nous avons à travailler notre manque de foi et la dureté de notre cœur, communément appelée la sclérocardie. Cette dernière est une maladie mortelle car elle tue en son sein toute proclamation de l’Évangile. Forts de cette conversion intérieure, il est alors temps de nous mettre en route pour partir à la rencontre de tous ceux et celles de qui nous nous faisons proches. Il est alors heureux de découvrir que cette proclamation n’est pas un exercice de rhétorique ou encore une volonté de chercher à convertir celle ou celui à qui je m’adresse.
Il s’agit d’abord et avant tout de notre manière d’être, de notre manière d’agir ou pour le dire encore autrement de notre manière de vivre. La foi ne se transmet pas, elle se doit d’être contagieuse. C’est parce que l’Evangile donne un autre goût à nos vies que nous avons envie que d’autres puissent à leur tour découvrir un tel trésor. C’est parce que l’Évangile nous convie à vivre notre vie autrement que d’autres en nous observant, peuvent se dire que cela doit valoir la peine de croire en cette Bonne Nouvelle. En ce temps de Pâques, reconnaissons que la vie est une mélodie et proclamons que lorsque cette mélodie est jouée avec la clé de Dieu, celle-ci se transforme et devient une symphonie que nous ne nous lassons jamais d’écouter, de nous en émouvoir pour mieux en vivre. Si Dieu donne vraiment sens à nos existences, devenons ces êtres contagieux de sa divinité. Il y va de notre responsabilité. Dieu passe par nous. Dieu a besoin de chacune et chacun de nous.
- 1re lect. : Ac 4, 13-21
- Ps : 117, 1.14-15ab, 16-18, 19-21
- Évangile : Mc 16, 9-15
De Sleutel van God
Philippe Cochinaux
"Ga de hele wereld in. Verkondig het evangelie aan de hele schepping. "
Om geloofwaardig te zijn moeten we deze opdracht in de eerste plaats tot onszelf richten. Wij moeten inderdaad, net als de leerlingen van Christus, werken aan ons gebrek aan geloof en aan de hardheid van ons hart, ook wel "sclerocardie" genoemd. Dit laatste is een ziekte die elke verkondiging van het evangelie doodt. Gesterkt door deze innerlijke bekering kunnen we op weg gaan om mensen te ontmoeten. We zullen dan ontdekken dat verkondiging geen oefening in welsprekendheid is of een verlangen om de persoon met wie ik spreek proberen te bekeren. Het gaat in de eerste plaats om onze manier van zijn, onze manier van handelen, of beter gezegd, onze manier van leven. Geloof kan je niet doorgeven, geloof moet besmettelijk zijn. Omdat het evangelie een andere inhoud geeft aan ons leven, willen wij dat ook anderen die schat ontdekken. Omdat het evangelie ons uitnodigt om ons leven op een andere manier te leven, zouden anderen in onze levenswijze moeten kunnen ontdekken dat het de moeite waard is om in deze Blijde Boodschap te geloven. Laten wij in deze paastijd beseffen dat het leven een melodie is en laten wij getuigen dat deze melodie wordt herschapen tot een symfonie als ze gespeeld wordt met de sleutel van God, een symfonie waarnaar wij onvermoeibaar kunnen blijven luisteren, een symfonie die ons ertoe aanzet om haar beter en beter te beleven.
Als God werkelijk zin geeft aan ons leven, laten wij dan aanstekelijke getuigen van zijn goddelijkheid worden. Dat is wat ons geloof van ons vraagt. God komt door ons naar de wereld en God heeft daarbij ieder van ons nodig.
-
Hand.4; 13-21: Petrus en Johannes verantwoorden zich
-
c.16, 9-15: Gaat uit over de hele wereld
