Version française ci-dessous

Bernard De Cock

De Nederlandse dichteres Ellen Warmond schreef: “Wat hebben wij onszelf toch aangedaan, dat dit klaar ligt onder de tong, een laf en weerzinwekkend woord: berusting; dat dromen verloederen tot vetgemeste gewoontedrinkers.”

We horen vandaag Petrus in zijn pinkster-toespraak te Jeruzalem enthousiast vertellen over de opstanding van Jezus uit de doden. Een mondvol woorden die voor zovelen niks meer zeggen. Berusting komt dan in de plaats, zich neerleggen bij het onvermijdelijke, het is nu eenmaal zo, dood is dood. Ik kan natuurlijk zo sterk bezig zijn met mijn eigen dood en de (on)mogelijkheid erna voort te leven, dat ik het niet meer zie: de opstanding uit de dood is vooreerst een sociaal gebeuren. Opstand uit totale oorlogsvernietiging, opstand uit etnische zuiveringen, opstand uit discriminatie en geweldpleging, opstand uit een cultuur van rijken nog rijker en armen nog armer, opstand tegen grenzeloze vernietiging van de schepping. Tegen dat soort dood verzet het evangelie zich. Tegenover de macht van de dood die zegt: ‘Ik pak jouw leven tot mijn profijt’ staat het evangelie van Jezus, dat zegt: ‘Ik geef mijn leven aan jou opdat jij leve!’ En die dwaasheid zal, bij God, de ware wijsheid zijn!