Nederlandse versie hieronder
Raphaël Devillers
Dans sa présentation des adieux de Jésus à ses disciples, Jean montre comment il assume ses disciples de manière globale : vraiment des pieds à la tête.
D’abord à l’inverse du messie impérial en surplomb, Jésus se présente comme un serviteur de basse condition qui s’agenouille devant chaque disciple pour lui laver les pieds. Se laisser purifier par un sauveur pauvre et accepter à son tour de se mettre au service des autres, voilà la première condition.
Ensuite Jésus nourrit leurs corps en partageant son repas : chacun reçoit « une bouchée » de pain. Car le disciple a besoin du Pain de Vie pour vivre la communion avec les autres, limiter sa voracité et s’engager à nourrir ceux qui ont faim.
Lavés et nourris, les disciples sont atteints en leurs cœurs : ils peuvent entendre, pour la première fois, le commandement nouveau : « Aimez-vous les uns les autres comme je vous ai aimés ». Ils découvrent leur faiblesse: communauté fragile et poreuse où certains trahissent leur attachement et où le premier responsable peut renier le Maître.
Lavés, nourris, instruis de l’axe nouveau de leur vie et du péché de l’Église, les disciples reçoivent la lumière dans leurs têtes : 3 chapitres d’enseignements (14-16) les consolent, les mettent en garde contre la haine du monde. Mais aussi ils les rassurent grâce aux promesses du don de l’Esprit qui les confortera, les instruira, les défendra.
Alors, après qu’il leur ait longuement regardé et parlé avec tendresse, Jésus lève les yeux aux ciel et parle d’eux à son Père. De pied en cap, dans notre être et nos relations horizontales, nous sommes emportés dans le grand élan de la prière du Fils vers le Père.
« Je prie pour eux et pour ceux qui accueilleront leur parole et croiront en moi. Que tous soient un, comme toi, Père, tu es en moi et moi en toi. Qu’ils soient un en nous, eux aussi, pour que le monde croie que tu m’as envoyé ».
Est-ce le modèle de mission que nous suivons ?
Fr Raphaël Devillers, O.P.
- 1re lect. : Ac 20, 28-38
- Ps : 67, 29-30, 33.34c.35a, 36
- Évangile : Jn 17, 11b-19
Gevat van kop tot teen
Raphaël Devillers
In zijn voorstelling van Jezus' afscheid van zijn leerlingen laat Johannes zien hoe Hij zijn leerlingen op een allesomvattende manier benadert: werkelijk van kop tot teen.
In tegenstelling tot de boven alles en allen uittorende keizerlijke messias, stelt Jezus zich op als een nederige dienaar die voor elke leerling knielt om zijn voeten te wassen. De eerste vereiste voor leerlingen van Jezus is dat men zich laat zuiveren door een arme verlosser en dat men op zijn beurt aanvaardt ten dienste te staan van anderen.
Dan voedt Jezus hun lichaam door zijn maaltijd te delen: ieder krijgt "een mondvol" brood. Want de leerling heeft het Brood des Levens nodig om in gemeenschap met anderen te leven, om zijn gulzigheid te beperken en zich in te zetten om de hongerige te voeden.
Gewassen en gevoed, worden de leerlingen in hun hart geraakt: voor het eerst horen zij het nieuwe gebod: "Heb elkander lief zoals Ik u heb liefgehad". Zij ontdekken dan ook hun zwakheid: een broze en poreuze gemeenschap waar sommigen verraad plegen aan hun trouw aan Jezus en waar de verantwoordelijke van de groep de meester kan verloochenen.
Gewassen, gevoed, onderricht in de nieuwe leer maar ook in de zwakheid van de Kerk, wordt ook hun hoofd verlicht: drie hoofdstukken (Jo.14-16) troosten de leerlingen en waarschuwen hen tegen de haat van de wereld. Maar zij stellen hen ook gerust want de Geest wordt hen beloofd, de Geest die hen zal troosten, onderrichten en verdedigen.
Dan, nadat Hij hen lange tijd heeft aangekeken en met tederheid tot hen heeft gesproken, slaat Jezus zijn ogen op naar de hemel en spreekt over hen tot zijn Vader. In ons horizontale zijn en onze horizontale relaties, van kop tot teen, worden wij opgenomen in de grote dynamiek van het gebed van de Zoon tot de Vader.
"Ik bid voor hen en voor hen die hun woord zullen aanvaarden en in Mij geloven. Mogen zij allen één zijn, zoals U, Vader, in Mij bent en Ik in U. Mogen zij ook één zijn in ons, opdat de wereld gelooft dat U Mij gezonden hebt.
Is dit het zendingsmodel dat wij volgen?
Pater Raphaël Devillers, O.P.
- Hand.20, 28-38: Afscheidsrede van Paulus te Efeze
- Joh.17, 11b-19: Dat zij één mogen zijn zoals Wij
Crédit photo : iStock / mikdam
